Marathi Free Books: Marathi Baal Katha ebook

दानशूर कर्ण - लहान मुलांसाठी कथा

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
बालमित्रांनो, कर्ण दुर्योधनाचा खास मित्र होता. तो दानशूर म्हणून प्रसिद्ध
 होता. आपल्याकडे आलेल्या याचकाला तो कधीही रिकाम्या हाताने परत पाठवत 
नाही, अशी त्याची ख्याती होती. प्रतिदिन सकाळी तो स्नानास नदीवर जाई. 
पाण्यात उतरून सूर्याला अर्घ्य देई. स्नान झाल्यावर परत येत असतांना 
त्याच्यापुढे जो याचक येई, तो कधीही विन्मुख परत जात नसे.         
एकदा भगवान श्रीकृष्ण अणि अर्जुन  गप्पा मारत बसले होते. बोलता बोलता 
 कर्णाच्या दानशूरपणाविषयी  बोलणे चालू झाले. कृष्णाने कर्णाच्या 
दानशूरतेचे कौतुक केले. श्रीकृष्ण म्हणाला, ''कर्णाइतकी उदार व्यक्ती दुसरी
 कुणीही नाही.'' या बोलण्याचे अर्जुनाला जरा आश्चर्यच वाटले. अर्जुन 
म्हणाला, ''श्रीकृष्णा, धर्मराजही दानशूर आहे.'' सर्वांत अधिक दानशूर कोण 
आहे ? यावर मग त्यांची चर्चा चालू झाली. श्रीकृष्ण नेहमीप्रमाणेच याही 
गोष्टीची प्रचीती आणून देण्यासाठी सिद्ध होता. श्रीकृष्ण म्हणाला, ''ठीक 
आहे, उद्याच आपण धर्मराज आणि कर्ण दोघांकडे जाऊन या गोष्टीचा सोक्षमोक्ष 
लावून टाकू.''         पावसाळयाचे दिवस होते. दुसऱ्या दिवशी उजाडताच
 श्रीकृष्ण आणि अर्जुन धर्मराजाकडे गेले. धर्मराजाला आनंद झाला. त्याने 
त्या दोघांचे स्वागत केले. त्यांच्या येण्याचे कारण विचारले. तेव्हा 
श्रीकृष्ण म्हणाला, ''राजधानीत एक महत्त्वाचे बांधकाम अचानक करावयाचे आहे. 
त्यासाठी लाकडे हवी आहेत.'' धर्मराजाने आपल्या सेवकांना बोलावले आणि 
बांधकामासाठी उत्तम प्रतीचे लाकूड आणण्याची आज्ञा केली. इकडच्या तिकडच्या 
गप्पा झाल्या. बराच वेळ झाला, तरी सेवक काही परतले नाहीत. बऱ्याच वेळाने 
सेवक परत आले, तेही खाली मान घालून. धर्मराज म्हणाला, ''काय झाले ? लाकडे 
मिळाली नाहीत का ?'' सगळीकडे पाऊस पडत असल्याने सारी लाकडे भिजलेलीी होती 
आणि त्यामुळे सेवक लाकडे आणू शकले नव्हते. नाईलाजाने धर्मराजाने अर्जुन आणि
 श्रीकृष्णाला लाकडे न मिळाल्याचे कारण सांगितले. श्रीकृष्ण आणि अर्जुन परत
 फिरले.         त्यानंतर श्रीकृष्णाने अर्जुनाला कर्णाकडे येण्यास 
सांगितले. त्याच्याकडे गेल्यावर कर्णाने त्यांना आदराने आसनावर बसवले. 
त्यांचे क्षेमकुशल विचारले. त्यावर अर्जुनाने लाकडांची तातडीने आवश्यकता 
असल्याचे सांगितले. कर्ण म्हणाला, "एवढेच ना, मग त्यात एवढी चिंता 
करण्यासारखे काय आहे ?'' असे म्हणून त्याने आपल्या सेवकांना लाकडे 
आणण्यासाठी पाठवले. थोड्या वेळाने परत आलेले सेवक त्याला म्हणाले की, 
पावसाच्या पाण्याने सारी लाकडे ओली झाल्याने लाकडे मिळू शकली नाहीत. 
सेवकांचे बोलणे ऐकताक्षणी कर्ण 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKTfgUs7xTimen5BWykz4A_2x46L4Ql8ClJv45UTT_7w32mM89T4hWfPjccVOkyEmFkEHtiamKjwV4qm1HPOVPTr2ieL_INZCpzQXFo55nmSLmuDufQoGl3okrTxNrXTMW_yaTSwCIWhE/s1600/karna.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKTfgUs7xTimen5BWykz4A_2x46L4Ql8ClJv45UTT_7w32mM89T4hWfPjccVOkyEmFkEHtiamKjwV4qm1HPOVPTr2ieL_INZCpzQXFo55nmSLmuDufQoGl3okrTxNrXTMW_yaTSwCIWhE/s400/karna.jpg" width="282" /></a></div>
आत गेला. बराच वेळ होऊनही कर्ण बाहेर येत 
नाही, असे पाहून अर्जुन श्रीकृष्णाकडे बघायला लागला. श्रीकृष्ण त्याला 
समवेत घेऊन कर्णाच्या दालनात गेला. बघतो तर काय, कर्ण आपल्या पलंगाचे पाय 
कापत होता. आजूबाजूला इतर लाकडी सामान तोडून ठेवलेले होते. आता त्यांना 
कर्णाला वेळ का लागला, याचे कारण उमगले. अर्जुनाने विचारले, ''कर्णा, 
एवढ्यासाठी तू तुझे चंदनाचे कलात्मक लाकडी पलंग कशाला तोडलेस ?'' त्यावर 
कर्ण उद्गारला, '' या वस्तू काय पुन्हा बनवता येतील; पण कुणाला आपल्याला 
काही देण्याची वेळ यावी आणि आपण तो क्षण गमवावा, यासारखे दु:ख कोणते असेल 
?''         पुढे याच कर्णाने आपली वरदान मिळालेली अंगभूत कवचकुंडलेही दान केली आणि आपल्या त्यागाचे मूर्तीमंत उदाहरण इतिहासात ठेवले.  
       मुलांनो, दानशूर कर्णाची गोष्ट आपण पाहिली. आपल्याला आपली छोटीशी 
वस्तूही देण्याची इच्छा नसते. येथे तर त्याने आपली वरदान मिळालेली अंगभूत 
कवचकुंडलेही दान केली. आपल्यालाही आपल्या वस्तूंचा त्याग करता आला पाहिजे.</div>

दानशूर कर्ण - लहान मुलांसाठी कथा

बालमित्रांनो, कर्ण दुर्योधनाचा खास मित्र होता. तो दानशूर म्हणून प्रसिद्ध होता. आपल्याकडे आलेल्या याचकाला तो कधीही रिकाम्या हाताने परत पाठव...

पाचशे साक्षीदार - लहान मुलांसाठी कथा

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
एका लबाड सावकाराने एका शेतकर्‍याचे झोपडीवजा घर भाडयाने घेतले. पंधरावीस 
वर्षे त्याने ते आपल्या नोकरांना रहाण्यासाठी वापरले व त्याचे त्या 
शेतकर्‍याला भाडेही दिले. पण पुढे त्या शेतकर्‍याला भाडे दयायचे बंद केले व
 ते घर आपलेच आहे, असे तो म्हणू लागला. हा व्यवहार विश्वासावर झाल्याने, 
त्या शेतकर्‍यापाशी लेखी पुरावा नव्हता. तरीही त्याने ते घर आपल्याला 
मिळावे म्हणून त्या सावकाराविरुध्द न्यायालयात दावा केला.   
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvyP9A2Ms4RBMTdWJECEeLBDu-b3OlOnSLTb55tBGVPtyx-jvaDwVYkJfvgfrCCyH-x3g6LEo296NDP9wLE4B_VA024Aa-584bLen3Xzjvc7bFN6-ZQSKR74HhCeNcPnef8z-Wi3kvcMo/s1600/fat-cat-businessman-cartoon-character-daily-sketch-coghill.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvyP9A2Ms4RBMTdWJECEeLBDu-b3OlOnSLTb55tBGVPtyx-jvaDwVYkJfvgfrCCyH-x3g6LEo296NDP9wLE4B_VA024Aa-584bLen3Xzjvc7bFN6-ZQSKR74HhCeNcPnef8z-Wi3kvcMo/s320/fat-cat-businessman-cartoon-character-daily-sketch-coghill.jpg" width="320" /></a></div>
न्यायालयात
 दावा सुनावणीला निघण्याच्या आदल्या दिवशी रात्री तो लुच्चा सावकार पाचशे 
रुपयांची थैली घेऊन न्यायमुर्तीकडे गेला. त्यांना म्हणाला, 'साहेब ! ती 
झोपडी जरी त्या शेतकर्‍याची असली, तरी मी त्याला तिचं गेली वीस वर्षे भाडं 
दिलेलं आहे. ती जर माझ्या मालकीची झाली, तर ती पाडून मी तिच्या जागी माझ्या
 दुसर्‍या मुलासाठी बंगला बांधीन. तेव्हा हे पाचशे रुपये घ्या आणि उद्या 
न्यायालयात माझ्या बाजूनं निकाल द्या.' त्या न्यायाधीशाने काहीएक न बोलता 
ती पाचशे रुपयांची थैली घेतली. सावकार मोठया खुषीत आपल्या घरी निघून
 गेला.दुसर्‍या दिवशी न्यायालयात दावा सुनावणीला निघाला असता 
न्यायमूर्तींनी त्या सावकाराला विचारले, ' ईश्वराला स्मरून सांगा की, ती 
झोपडी खरी कुणाची आहे? कारण या शेतकर्‍यांच म्हणणं असं आहे की, ती त्याची 
आहे.' सावकार ईश्वराची शपथ घेऊन म्हणाला, 'साहेब ! ती झोपडी माझीच 
होती आणि आजही माझीच आहे. म्हणून तर ती माझ्या ताब्यात आहे. या गावातले एक 
दोनच नव्हे, तर शंभर साक्षीदार ती झोपडी माझी आहे, सांगण्यासाठी मी 
न्यायालयात उभे करु शकेन.'न्यायमुर्तींनी त्या शेतकर्‍याला विचारलं, 'काय 
रे बाबा, ती झोपडी तुझी आहे, हे सिध्द करणारा एखादा पुरावा आहे का 
तुझ्यापाशी ? निदान 'ती झोपडी तुझी आहे.' असं सांगणारा, या गावातला एकादा 
साक्षीदार तरी तू इथे आणू शकशील का?' दु:खी स्वरात शेतकरी म्हणाला, 
'नाही साहेब. सावकार श्रीमंत असल्याने, जेव्हा त्याने त्याच्या गडी 
माणसांना रहाण्यासाठी ती झोपडी माझ्याकडे मागितली, तेव्हा तो माझी गरीबाची 
झोपडी गडप करणार नाही अशा विश्वासाने मी ती त्याच्याकडून काहीएक लिहून न 
घेता त्याच्या स्वाधीन केली. गेली बरीच वर्षे त्याने मला त्या झोपडीचे 
भाडेही दिले. पण जेव्हा त्याने भाडे देण्यास नकार दिला व ती झोपडी आपलीच 
असल्याचे सांगू लागला, तेव्हा मला न्यायालयात यावे लागले. पैसा व 
दरारा यांच्या जोरावर सावकार शंभरच नव्हे तर पाचशे साक्षीदारसुध्दा 
त्याच्या बाजूने उभे करील, पण मज गरीबाची बाजू घेऊन, या सावकाराला 
दुखविण्याचं धारिष्ट या गावात कोण करील ?'सावकार म्हणाला, 'ऎकलतं ना साहेब,
 किती खोटं बोलतो आहे हा ? ती झोपडी याचे आहे असं सांगणारा एकही लेखी 
पुरावा याच्यापाशी नाही, आणि एकही साक्षीदार हा इथे आणू शकत नाही, तेव्हा 
ती झोपडी माझी आहे, हे आपल्याला पटले ना ?'न्यायमुर्ती सावकाराला म्हणाले, 
'तुझी बाजू सत्याची आहे, असं सांगणारे शंभर साक्षीदार तू माझ्यापुढे आणायला
 तयार आहेस, पण ती झोपडी या शेतकर्‍याची आहे असं सांगणारे पाचशे साक्षीदार 
अगोदरच माझ्याकडे आलेले आहेत.'याप्रमाणे बोलून व आदल्या दिवशी सावकाराने 
लाच म्हणून दिलेले पाचशे रुपये टेबलावर ठेवून, न्यायमुर्ती त्याला म्हणाले,
 ' ती झोपडी त्या शेतकर्‍याची असूनही ती गिळंकृत करण्यासाठी काल तू माझ्या 
घरी आणून लाचेखातर मला दिलेले हे पाचशे रुपये या शेतकऱ्याची बाजू न्यायाची 
आहे, असं ठणकून सांगणारे पाचशे साक्षीदार आहेत. तेव्हा तू आज 
संध्याकाळपर्यंत ती झोपडी या शेतकऱ्याला द्यावीस . तू मला लाच देण्याचा 
प्रयत्न केलास म्हणून तू सरकारात १००० रुपये दंड भरावा, आणि लाच म्हणून तू 
मला देऊ केलेले हे पाचशे रुपये तू या शेतकर्‍याला त्या झोपडीची डागडुजी 
करण्यासाठी द्यावे, असा मी निर्णय देत आहे.'</div>

पाचशे साक्षीदार - लहान मुलांसाठी कथा

एका लबाड सावकाराने एका शेतकर्‍याचे झोपडीवजा घर भाडयाने घेतले. पंधरावीस वर्षे त्याने ते आपल्या नोकरांना रहाण्यासाठी वापरले व त्याचे त्या श...

घर लहानच बरे - लहान मुलांसाठी कथा

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
सुप्रसिद्ध तत्ववेत्ता सॉक्रेटीस याने आपल्यासाठी एक अतिशय लहान घर 
बांधले.त्या घराचा तो लहान आकार पाहून त्याच्या एका ओळखीच्या माणसाने 
त्याला विचारले, "काय हो सॉक्रेटीस ? तुमचा मित्रपरिवार तर बराच मोठा आहे; 
मग तुम्ही एवढं छोटंसं का बांधलत ?' 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaQFMWW7568Zm6oEX6UABhgVEnp8IIKNDJ6OL9Z_NMt13CLp8CmekAjzrsxp10HYUwobLfRov3-9ffZC1UYVCk9Q77Pj2tkKGmoukYAgsW9oT-eGUVQN2Ss1ZRKDdQYvXNQ1E0ZuxPl0A/s1600/Screenshot_147.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaQFMWW7568Zm6oEX6UABhgVEnp8IIKNDJ6OL9Z_NMt13CLp8CmekAjzrsxp10HYUwobLfRov3-9ffZC1UYVCk9Q77Pj2tkKGmoukYAgsW9oT-eGUVQN2Ss1ZRKDdQYvXNQ1E0ZuxPl0A/s320/Screenshot_147.jpg" width="308" /></a></div>

सॉक्रेटीस म्हणाला, 'बाबा रे ! माझे मित्र दिसायला बरेच असले, तरी 
प्रत्यक्षात ज्यांना सच्चे मित्र म्हणता येतील असे मित्र मला फारच थोडे 
आहेत. मी मोठं घर बांधलं असतं तर काय झालं असतं ? माझे सगळे सच्चे मित्र 
जरी एकाच वेळी घरात आले असते, तरी ते बरंचसं रिकामं राहिलं असतं. मग तूच 
मला विचारलं असतंस, 'हे काय ? तुमचे एवढेच मित्र ? सगळे मित्र येऊनही, 
तुमचं घर रिकामंच राहिलेलं दिसतयं !''पण आता मी घर एकदम लहान बांधल्यामुळं,
 त्या माझ्या थोडया मित्रांच्या येण्यानंही माझं घर पूर्णपणे भरुन जाईल, 
आणि तसं ते भरलेलं पाहून, तू मला म्हणशील, 'अरे वा !तुमचे मित्र बरेच आहेत 
की हो, तुमचं घर कसं अगदी भरुन गेलंय !'</div>

घर लहानच बरे - लहान मुलांसाठी कथा

सुप्रसिद्ध तत्ववेत्ता सॉक्रेटीस याने आपल्यासाठी एक अतिशय लहान घर बांधले.त्या घराचा तो लहान आकार पाहून त्याच्या एका ओळखीच्या माणसाने त्याल...

तू मला मिठासारखी - लहान मुलांसाठी कथा

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
सत्यभामा आणि रुक्मीणी या आपल्या दोन बायकांशी एकदा भगवान गोपालकृष्ण 
गप्पागोष्टी करीत बसले असता, गप्पांच्या ओघात सत्यभामेनं विचारलं, 'नाथ, मी
 आपल्याला कशी प्रिय वाटते?' गोपालकृष्ण म्हणाले, 'सत्यभामे ! तु मला 
श्रीखंडासारखी प्रिय वाटतेस.' लगेच रुक्मिणीनंही तोच प्रश्न भगवंताला 
विचारला असता ते मुद्दाम म्हणाले, तू ना रुक्मिणी ? तु मला मिठासारखी, 
प्रिय वाटतेस .'

आपण आपल्या पतीला श्रीखंडाप्रमाणे प्रिय असल्याचे ऎकून सत्यभामा बेहद्द 
खुष झाली, तर 'पतीला आपण मिठाप्रमाणे वाटतो, 'असं कळताच रुक्मिणी तिथून 
रागानं तरातरा-निघून गेली. आपल्याला सर्वात अधिक प्रिय असलेली रुक्मिणी 
रागावल्याचे पाहून, गोपालकृष्णांनी स्वयंपाक्याला त्या दिवशी स्वयंपाकात 
मीठ बिलकूल न घालण्याची सूचना केली आणि जेवणात गोडाची वस्तू म्हणून श्रीखंड
 करायला सांगितले. स्वयंपाक तयार झाला.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw-XWlvl4TjE_2eXALeNoPEwrKplJCQpEQrTHEoPsV44BdgJaOmM1rpTQNIo8mABhetxYuWQULAla2NYTgNDWVZbixET6-ZI6xeu0Dh3jposwjr4boRi4kP0UC6MCR9rspFDYBrhTqBAc/s1600/krshna__rukmini_e_satyabhama.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw-XWlvl4TjE_2eXALeNoPEwrKplJCQpEQrTHEoPsV44BdgJaOmM1rpTQNIo8mABhetxYuWQULAla2NYTgNDWVZbixET6-ZI6xeu0Dh3jposwjr4boRi4kP0UC6MCR9rspFDYBrhTqBAc/s320/krshna__rukmini_e_satyabhama.jpg" width="234" /></a></div>
अगदी सुचनेनुसार पुर्णपणे आळणी. गोपालकृष्ण जराही कुरबुर न करता 
नेहमीप्रमाणे पोटभर जेवले. त्यांच्यानंतर रुक्मिणी व सत्यभामा या जेवायला 
बसल्या. वरणभाताचा पहिला घास तोंडात घालतात, तो वरणाला मीठ नाही. आमटी व 
भाजी चाखून बघितली, तर त्यांचीही तीच गत ! अगोदरच रागावलेली रुक्मिणी 
स्वयंपाक्यावर खेकसून म्हणाली, 'आज स्वयंपाक करताना तुझं लक्ष कुठे 
दुसरीकडे होतं का?' स्वयंपाक पार आळणी झालाय !' भगवंताच्या सुचनेनुसार 
स्वयंपाकी म्हणाला, 'आज मीठ संपल होत म्हणून स्वयंपाक आळणी करणं भाग पडलं. 
अर्थातच श्रीखंड होतं; तेव्हा बाकीच स्वयंपाक आळणी असला तरी निभावून नेता 
येइल, असं मला वाटलं.'

रुक्मिणी म्हणाली, 'श्रीखंडाशिवाय जेवण अडून रहात नाही. इतर सर्व 
स्वयंपाक चांगला असला की झालं, आणि इतर सर्व स्वयंपाक मिठाशिवाय चांगला 
होणं शक्य आहे का ?' रुक्मिणीन पानात प्रथम वाढलेलं अन्न कसंबसं संपवलं, 
आणि ती आणि ती अर्धपोटीच उठून आपल्या महालात जाऊन फुरंगटून बसली. तिच्या 
पाठोपाठ गोपालकृष्ण तिच्या महालात गेले आणि मुद्दाम म्हणाले, 'रुक्मिणी आज 
तुझं जेवण एवढ्या लवकर कसं झालं ? मला वाटलं, आज जेवणात श्रीखंडाचा बेत 
आहे, तेव्हा जेवण सावकाशीन आस्वाद घेत घेत होणार.'

रुक्मिणी रागानं म्हणाली, 'श्रीखंडाचं कौतुक तुम्हाला; मला नाही. बाकीचा
 स्वयंपाक नुसता आळणी होता; आणि कारण विचारलं तर बल्लवाचार्य म्हणतो, मीठ 
संपून गेलंय ! मिठाशिवाय स्वयंपाकाला जरातरी चव येईल का?' यावर गोपालकृष्ण 
पटकन म्हणाले, ' मीठ नाही म्हणजे स्वयंपाकाला चव नाही, हे तुच म्हणतेस ना ?
 मग मी मघाशी म्हणालो की तू मला मिठासारखी प्रिय आहेस. अग, तुझ्याशिवाय 
माझं जीवन बेचव होईल जाईल.' पतीच्या बोलण्यातली ही खोच लक्षात येताच 
रुक्मिणी कळी एकदम खुलुन गेली.

</div>

तू मला मिठासारखी - लहान मुलांसाठी कथा

सत्यभामा आणि रुक्मीणी या आपल्या दोन बायकांशी एकदा भगवान गोपालकृष्ण गप्पागोष्टी करीत बसले असता, गप्पांच्या ओघात सत्यभामेनं विचारलं, 'ना...

भुताला कामगिरी - लहान मुलांसाठी कथा

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
एका मनुष्यानं देवाला प्रसन्न करुन घेण्यासाठी कुठल्याशा मंत्राचा जप सुरु 
केला, पण त्या मंत्राचा जप करताना शब्दांचे उच्चार चुकीचे केल्यामुळे, 
त्याच्यावर देवाऎवजी भूत प्रसन्न झाले व ते त्याच्यासमोर प्रकट झाले. ते
 भूत त्याला म्हणाला, 'तू मागशील ते मी तुला देईन आणि तू सांगशील ते मी 
करीन, पण जर का तू मजकडे काही मागायचा अथवा मला काम सांगायचा थांबलास, तर 
मात्र मी तुला खाऊन टाकीन.'त्या माणसानं आंबे मागितले, भुतानं आंब्याचा 
हंगाम नसतानाही टोपलीभर आंबे त्याला आणून दिले !त्यानं घराची झाडलोट करायला
 सांगितली, भुतानं दोन बायांची ती कामगिरी चार पाच मिनिटात उरकून टाकली 
!त्यानं सुंदरपैकी स्वयंपाक करायला सांगितला, भुतानं पंचपक्वान्नांसहित असा
 स्वयंपाक हातोहात तयार करुन ठेवला !दहा हजार रुपयांची मागणीही त्या भुतानं
 अशीच बघता बघता पूर्ण केली !   
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-_rdnGlZtUiWhLGQbEjsz_wHLz4lwe4U5LMs68Mj7DOJrD7xMc7REWEY3Fji45mbX8et3ioSAz8MSS6dQ5NpFFsnvONWf0tOnUV3kXy4ePvaFqvq_h3R8mVhDXfhwkFrv48CPzQhldlA/s1600/ghost+story.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="276" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-_rdnGlZtUiWhLGQbEjsz_wHLz4lwe4U5LMs68Mj7DOJrD7xMc7REWEY3Fji45mbX8et3ioSAz8MSS6dQ5NpFFsnvONWf0tOnUV3kXy4ePvaFqvq_h3R8mVhDXfhwkFrv48CPzQhldlA/s320/ghost+story.jpg" width="320" /></a></div>
'मागून मागून आता एकसारखं मागायच तरी 
काय ? या विचारात तो मनुष्य पडला असता, ते भूत त्याला म्हणालं, 'मला 
सांगण्यासारखं काहीच काम नाही ना तुझ्या जवळ ? मग मी आता तुला खाऊन 
टाकतो.'भुताची एक धमकी ऎकून त्या माणसाला एक युक्ती सुचली. तो त्या भुताला 
म्हणाला, 'एक मल्लखांब तयार करुन तो मागल्या अंगणात पूर पाहू ?'मल्लखांब 
तयार करुन, तो पुरलादेखील,' भूत म्हणालं.तो गृहस्थ त्या भुताला म्हणाला, 
'बस्स ! आता त्या मल्लखांबावर अखंड चढणं उतरणं हेच तुझं मुख्य काम. फक्त मी
 बोलावीन तेव्हा माझ्याकडे यायचं, आणि माझं काम झालं रे झालं, की या 
मल्लखांबाकडे जाऊन, त्याच्यावर चढत उतरत राहायचं.' अशा तर्‍हेने 
त्या मनुष्यानं त्या भुताकडून आयुष्यभर आपली कामे तर करुन घेतलीच, पण 
उरलेल्या वेळेत त्या भुतामागे त्या मल्लखांबावर चढण्या-उतरण्याची कामगिरी 
लावून त्याच्याकडून कुठल्याही काम नसलेल्या वेळी येणार्‍या मृत्युची भीतीही
 टाळली.</div>

भुताला कामगिरी - लहान मुलांसाठी कथा

एका मनुष्यानं देवाला प्रसन्न करुन घेण्यासाठी कुठल्याशा मंत्राचा जप सुरु केला, पण त्या मंत्राचा जप करताना शब्दांचे उच्चार चुकीचे केल्यामुळे...

ढोंगी बगळा - लहान मुलांसाठी कथा

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE9VMNLiTV1UUfLrgDFclWLHmgl0RMyBrZZY3TR4BSyFD_46NSCPXYwN-a7YmN9yqK0gj407Y7-149P8FIa1MrtdSe3V_PK_jfG2kUBYDPIkW94romH9og0N-EAEHIOGu4L46Crh8W6e8/s1600/water-cartoon-bird-florida-ibis-standing-animal.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE9VMNLiTV1UUfLrgDFclWLHmgl0RMyBrZZY3TR4BSyFD_46NSCPXYwN-a7YmN9yqK0gj407Y7-149P8FIa1MrtdSe3V_PK_jfG2kUBYDPIkW94romH9og0N-EAEHIOGu4L46Crh8W6e8/s320/water-cartoon-bird-florida-ibis-standing-animal.png" width="213" /></a>उन्हाळा वाढत चालला होता. नद्या, नाले, ओढे, डोंगरावरून पडणारे ओहोळ कोरडे 
पडू लागले. रानातील गवत सुकले. पाणथळ जागेच्या आश्रयाने पक्षी घरटी बांधू 
लागले. एक बगळा झाडाच्या शेंड्यावर बसला होता. सूर्य मावळत होता. बगळ्याची 
नजर दूरवर असलेल्या एका तळ्याकडे लागली होती. तळ्यात खूप मासे फिरत असलेले 
त्याला दिसत होते. आपल्याला ते कसे मिळतील या विचारात असता सूर्यास्त झाला.
 झाडावरच तो झोपी गेला. सकाळ झाली तशी बगळा उठला. पंख पसरून उडत
 उडत तो तळ्याकाठी आला. एकेक पाऊल टाकीत तो तळ्यात उतरला. एक पाय उचलून, 
चोच वर करून त्याने डोळे मिटले व "राम राम" म्हणू लागला. तळ्यात शिरता 
क्षणी काठावरचे मासे सुळकन तळ्यात गेले. थोड्यावेळाने एक बारीक मासा 
त्याच्याजवळ आला व धिटाईने त्याला म्हणाला, " अहो बगळेबुवा, तुम्ही आम्हाला
 खात कसे नाही?" त्यावर बगळा म्हणाला, "अरे, आता मी मासे खाणे सोडून दिले. 
मी फक्त पाण्यात उभे राहून ध्यान करतो व तोंडाने "राम राम" म्हणतो. बगळा 
आपल्याला खात नाही असे बघून मासे धीट झाले. ते त्याच्याजवळून पोहू लागले. 
काही दिवसांनी तो माश्यांना म्हणाला, "तुम्हाला माहीत आहे का? उन्हाळा 
वाढतो आहे. या तळ्याचे पाणी आटणार, मग तुमचे कसे होणार?" मग आम्ही जायचे 
कोठे? एक मासा म्हणाला. त्यावर बगळा म्हणाला, " माझे लक्ष आहे. या 
डोंगरापलीकडे एक मोठे तळे आहे. त्यात खूप पाणी आहे. लाटांवर लाटा उसळत 
असतात. त्यात मासे आहेत, कासवे आहेत, बेडूक आहेत. पण! "पण म्हणजे?" मासे 
म्हणाले. "तुम्ही त्या तळ्यात कसे जाणार? मी तुम्हाला तिकडे नेऊ शकेन, पण 
एका वेळी फक्त चौघांना. याल तुम्ही?" बगळा म्हणाला. "हो हो. आम्ही नक्की 
येऊ." मासे म्हणाले. दुसरे दिवशी बगळा तळ्यात उतरला. त्याच्या भोवती
 मासे जमले. त्याने आपल्या चोचीत चार मासे घेतले व तो आकाशातून उडत उडत जाऊ
 लागला. गाव ओलांडले, ओढा पार केला व डोंगर माथ्यावर आला. तो हळूहळू खाली 
उतरू लागला. मासे म्हणाले , "बगळेबुवा, आपले तळे कुठे आहे?" तशी बगळा 
म्हणाला, "कुठचे तळे, आणी कुठचे पाणी. मी आता तुम्हाला खाणार आहे." असे 
म्हणून त्याने एकेक मासा खडकावर आपटून खाऊन टाकला. उंच झाडावर बसून फांदीला
 आपली चोच पुसली व सायंकाळी त्याच झाडावर झोपला. दुसऱ्या दिवशी परत चार 
मासे खाल्ले. असे बरेच दिवस चालले. हे सर्व एक खेकडा 
गवतावर बसून पाहत होता. तिरका तिरका चालत तो त्याच्या जवळ आला व त्याचा पाय
 पकडून म्हणाला, " बगळेबुवा, मला केंव्हा नेणार मोठ्या तळ्यात?" बगळा मनात 
म्हणाला, "मी रोज मासे खातो आहे. चला आज खेकडा खाऊ." खेकडा म्हणाला नेणार 
ना? "चल, आज तुला नेतो." बगळा म्हणाला. खेकडा त्याच्या पायावरून चढत जाऊन 
त्याच्या पाठीवर बसला. त्याला घेऊन बगळा उडाला व नेहमीप्रमाणे डोंगरावर 
उतरू लागला. खेकड्याने खाली पाहिले. खेकड्याला त्याचा डाव कळला व म्हणाला, "
 बगळेबुवा, हा तर डोंगर आहे." त्यावर बगळा हसला व म्हणाला," कुठचे तळे व 
कुठचे पाणी. आता मी तुला खाणार आहे." खेकडा त्याच्या मानेवर उतरला व 
म्हणाला, "बऱ्या बोलानं मला माझ्या तळ्यात नेऊन सोड. नाहीतर तुझी मान 
कापीन." बगळा व खेकड्यामध्ये झटापट सुरू झाली. खेकडा त्याच्या मानेवर 
बसल्याने त्याला काहीच करता आले नाही. खेकड्याने आपल्या नांग्या त्याच्या 
मानेत रुतवल्या व त्याची मान कापली. दोघेही डोंगरावर आपटले. खेकडा तिरका 
तिरका चालत डोंगऱ्याच्या पायथ्याशी आला व रानातून चालत चालत परत आपल्या 
तळ्याच्या काठापाशी आला व डुबकन पाण्यात उतरला. त्याला पाहून मासे त्याच्या
 भोवती गोळा झाले. खेकडा माशांना म्हणाला, "अरे, तो बगळा पक्का ढोंगी होता.
 मी त्याला ठार मारले आहे. कितीही उन्हाळा वाढला तरी या तळ्यातील पाणी 
आटणार नाही. या तळ्यात भरपूर पाणी आहे." अशा रितीने बाकीचे मासे त्या तळ्यात पुन्हा आनंदाने नांदू लागले. 
</div>

ढोंगी बगळा - लहान मुलांसाठी कथा

उन्हाळा वाढत चालला होता. नद्या, नाले, ओढे, डोंगरावरून पडणारे ओहोळ कोरडे पडू लागले. रानातील गवत सुकले. पाणथळ जागेच्या आश्रयाने पक्षी घरटी ब...

लहान मुलांसाठी कथा - Small Childrens Story Book Age 2 to 5 years

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
वय वर्ष २ ते ५ असणार्या लहान मुलांना सांगण्यासारख्या गोष्टी. 
अनुक्रमणिका 
 
<a href="http://marathifreebooks.blogspot.com/2015/11/blog-post_18.html" target="_blank">१. ढोंगी बगळा</a> 
<a href="http://marathifreebooks.blogspot.com/2015/11/blog-post_38.html" target="_blank">२. भुताला कामगिरी</a> 
<a href="http://marathifreebooks.blogspot.com/2015/11/blog-post_45.html" target="_blank">३. तू मला मिठासारखी</a> 
<a href="http://marathifreebooks.blogspot.com/2015/11/blog-post_88.html" target="_blank">४. घर लहानच बरे</a> 
<a href="http://marathifreebooks.blogspot.com/2015/11/blog-post_50.html" target="_blank">५. पाचशे साक्षीदार</a> 
<a href="http://marathifreebooks.blogspot.com/2015/11/blog-post_19.html" target="_blank">६. दानशूर कर्ण</a> 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1fhnyIQyNJbOvYeckgvBE0MshWO3lphtt1_Wg2qhcANs4fqLF6etVMxcVut6KC-18xKXSUdkUzxH-EUXnk5frd2eV1u0ZlmijBClZe2EeTGBoWeD0ZTR0hHDiYnQbqtQ9GjKi2OZkFrc/s1600/myfb.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1fhnyIQyNJbOvYeckgvBE0MshWO3lphtt1_Wg2qhcANs4fqLF6etVMxcVut6KC-18xKXSUdkUzxH-EUXnk5frd2eV1u0ZlmijBClZe2EeTGBoWeD0ZTR0hHDiYnQbqtQ9GjKi2OZkFrc/s400/myfb.jpg" width="378" /></a></div>
 
</div>

लहान मुलांसाठी कथा - Small Childrens Story Book Age 2 to 5 years

वय वर्ष २ ते ५ असणार्या लहान मुलांना सांगण्यासारख्या गोष्टी. अनुक्रमणिका १. ढोंगी बगळा २. भुताला कामगिरी ३. तू मला मिठासारखी ४. घर लह...

Lassi, Ice-Cream, Faluda - MALA K - लस्सी, आइसक्रीम, फालुदा

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeVoKn2-y2DyJGYGe0jqFALc8-QDYdVlS62E2XrsM5EPwp4pFF67xdpW-hsDWS62tbsmuYcgSbLIFqYJaINFKxcvbhLdIStWrOTjIzqUmgS10Uzsz1OnSDldD-P8mUOYLitByYVxnpTQI/s1600/LASSI.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="314" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeVoKn2-y2DyJGYGe0jqFALc8-QDYdVlS62E2XrsM5EPwp4pFF67xdpW-hsDWS62tbsmuYcgSbLIFqYJaINFKxcvbhLdIStWrOTjIzqUmgS10Uzsz1OnSDldD-P8mUOYLitByYVxnpTQI/s320/LASSI.jpg" width="320" /></a></div>
<iframe frameborder="0" src="http://docs.google.com/gview?url=http://www.arvindguptatoys.com/arvindgupta/mar-faluda-icecream.pdf&embedded=true" style="height: 500px; width: 600px;"></iframe> 
आंतरजालावरून साभार - ई-मेल फॉरवर्ड - आभार - लेखक / कवी

</div>

Lassi, Ice-Cream, Faluda - MALA K - लस्सी, आइसक्रीम, फालुदा

आंतरजालावरून साभार - ई-मेल फॉरवर्ड - आभार - लेखक / कवी

Chuskit Shaalet Jaate - चुस्कीत शाळेत जाते

<a href="http://www.scribd.com/doc/28550599/Chuskit-Shaalet-Jaate-Marathi" style="margin: 12px auto 6px auto; font-family: Helvetica,Arial,Sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; font-size: 14px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; -x-system-font: none; display: block; text-decoration: underline;" title="View Chuskit Shaalet Jaate - Marathi on Scribd">Chuskit Shaalet Jaate - Marathi</a> <object data="http://d1.scribdassets.com/ScribdViewer.swf" height="500" id="doc_124127082947214" name="doc_124127082947214" rel="media:document" resource="http://d1.scribdassets.com/ScribdViewer.swf?document_id=28550599&access_key=key-1rwewcz44riwsujyi6is&page=1&viewMode=list" style="outline:none;" type="application/x-shockwave-flash" width="100%" xmlns:dc="http://purl.org/dc/terms/" xmlns:media="http://search.yahoo.com/searchmonkey/media/"> <param name="movie" value="http://d1.scribdassets.com/ScribdViewer.swf"><param name="wmode" value="opaque"><param name="bgcolor" value="#ffffff"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowScriptAccess" value="always"><param name="FlashVars" value="document_id=28550599&access_key=key-1rwewcz44riwsujyi6is&page=1&viewMode=list"><embed id="doc_124127082947214" name="doc_124127082947214" src="http://d1.scribdassets.com/ScribdViewer.swf?document_id=28550599&access_key=key-1rwewcz44riwsujyi6is&page=1&viewMode=list" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" height="500" width="100%" wmode="opaque" bgcolor="#ffffff"></embed> </object>

Chuskit Shaalet Jaate - चुस्कीत शाळेत जाते

Chuskit Shaalet Jaate - Marathi

Marathi Free Books